Routery
Czy ktokolwiek z Was pamięta modem internetowy, do którego podłącza się kabel linii telefonicznej przez port Ethernet (RJ45)? Być może nie. Nie każdy pamięta czasy, kiedy łącząc się z internetem, korzystało się dawniej z linii telefonicznej, łączać się przez podany przez operatora numer. Kiedy komputer łączył się z internetem, pojawiał się charakterystyczny dźwięk, przypominający jakby mowę w cyfrowej wersji robota. Kiedy połączenie dobiegło końca, stosując się zgodnie do instrukcji operatora, naliczana była opłata jak za zwykłe połączenie telefoniczne. Przykładowo za minutę, jaką użytkownik spędził w sieci - gdzie prędkość nie powalała, a wczytywanie stron, wydawać by się mogło trwało wieki - trzeba było zapłacić około 30-50 groszy. Później zostały wprowadzone pakiety, które każdy mógł zakupić. Były korzystniejsze cenowo, ponieważ za dotychczasowe rozliczanie za minutę, często można było już rozliczyć się za godzinę, albo wykupywało się (oczywiście w formie abonamentu) ilość godzin na miesiąc - przykładowo za 60 godzin płaciło się abonament w postaci około 20-30 zł.
Nie da się ukryć, że były to niezwykle przyjemne chwile, na które dziś, większość z nas może spojrzeć z pewną nostalgią. Dlaczego? Pomimo słabej prędkości modemów i dość wysokich opłat korzystania z sieci jak na tamte czasy, mogliśmy mieć kontakt ze światem zachodnim, ze światem, który dopiero raczkował na świecie, a był czymś zupełnie nowym w kraju, gdzie został obalony ustrój komunistyczny. Nagły napływ towarów z zachodu, jak i technologii, pozwolił się nam troszkę “zachłysnąć” tym całym “bogactwem”, jaki miał do zaoferowania zachód, często postrzegany przez pryzmat Stanów Zjednoczonych - kraj możliwości, demokracji i dobrobytu. Zasłona ta jednak dość szybko opadła, technologia upowszechniała, a my, będą świadkami tego teatru, szybko zrozumieliśmy, że ta cała nowość i otwartość na świat była trochę przeceniona. Niemniej jednak, cieszyliśmy się jak małe dzieci, które łapiąc kontakt z zachodem, otwierały codziennie jakby nowy prezent pod choinką.
Polska musiała nadrabiać zaległości, jakie miała w dziedzinie technologii. Pojawiły się komputery, takie jak Amiga, czy konsole do gier ala NES lub SNES w postaci chińskiego, a raczej w tamtym okresie czasu, rosyjskiego Pegasusa, który później stał się naszą narodową marką. Nie można powiedzieć, że odkrywanie tych rzeczy, z którymi nasi zachodni sąsiedzi mieli styczność od wielu lat, że było czymś nieprzyjemnym. Było to przyjemne, zwłaszcza w zakresie internetu, powstawania kafejek internetowych (jeżeli nie było kogoś stać na komputer lub dostęp do internetu). Rozwój postępował tak szybko, że zanim się obejrzeliśmy, powstały sieci kablowe, które dostarczały już nie tylko nowe, ciekawe, a czasem wręcz fascynujące kanały telewizyjne, gdzie wreszcie można było zobaczyć to, co kiedyś było zakazane. Ale także, za pomocą tego samego kabla (podobnie jak miało to miejsce w przypadku operatorów telefonicznych) dostarczano nam internet, wprost do modemu, a później routera łączącego już dwie funkcje.
Dostęp do sieci był już nieograniczony czasowo. Pozostał jedynie abonament, za którego dostawaliśmy dostęp do internetu przy stosunkowo stałej szybkości, która z roku na rok rosła nawet dwukrotnie, przy tych samych cenach za abonament. I tak jest po dziś dzień. Dostarczany nam router, czy też kupiony na własną rękę, to naprawdę wspaniałe urządzenie, któremu warto poświęcić więcej czasu, poznając jego historię, sposób działania, jego wpływ na obecne, jak i przyszłe czasy. Dostępne w sklepach modele różnią się od siebie nie tylko wyglądem, ale i funkcjami oraz możliwościami. Chcąc pomóc Wam w wyborze konkretnego i dobrze “spasowanego” modemu, na miarę możliwości i potrzeb, przedstawimy ciekawy poradnik, a mając w głowie tą wiedzę, wierzymy, że podjęta przez Was decyzja o zakupie danego routera, modelu i jego marki, będzie słuszna i spełni wszystkie wasze potrzeby.
Routery - historia powstania sieci, przesyłu, routingu itd.
Pierwsze sieci komunikacyjne były zarówno bezprzewodowe, jak i przedprzemysłowe: sygnały dymne, sygnały świetlne i płomieniowe, lustra, strzały sygnałowe i flagi to przykłady technologii stosowanych do bezprzewodowego przesyłania informacji, które rozpoczęły się na długo przed telegrafem i telefonem z przewodem, dającym możliwość komunikacji na odległość.
Hertz, Bose i niewidzialne światło
Radio stało się pierwszą bezprzewodową technologią epoki przemysłowej. Heinrich Rudolf Hertz dokonał pierwszych prawidłowo udokumentowanych transmisji fal elektromagnetycznych w latach osiemdziesiątych XIX wieku. I to do jego nazwiska, Hertz stał się nazwą jednostki do pomiaru częstotliwości. Następnie Nikola Tesla i Jagadish Chandra Bose byli dwoma z wielu naukowców, którzy kontynuowali prace Hertza z falami radiowymi. W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku firma Bose zademonstrowała słynne działanie mikrofal, używając ich do zapalenia prochu strzelniczego i dzwonienia “w dzwon” na odległość, przed publicznością w ratuszu w Kalkucie. W swoim eseju „Invisible Light”, Bose napisał: “Niewidzialne światło” może z łatwością przechodzić przez ceglane ściany, budynki itp. Dzięki temu komunikaty mogą być przesyłane za jego pomocą bez pośrednictwa przewodów.
Na przełomie wieków Guglielmo Marconi wprowadził pierwsze komercyjnie użyteczne urządzenie do bezprzewodowej telegrafii dalekobieżnej - opierając się na pracach m.in. Hertza, Tesli i Bose. Nie można jednak zapomnieć o słynnej “metodzie Tesli”. Tesla był również autorem pierwszej znanej metody zmiany częstotliwości, w celu uniknięcia zakłóceń. W 1903 roku opatentował system, w którym nadajnik i odbiornik przełączają się synchronicznie między dwoma kanałami. Jak każda przełomowa technologia komunikacyjna, ta również szybko znalazła zastosowanie militarne. Od 1915 roku niemieckie wojsko zaczęło używać radiotelefonów ze zmiennymi częstotliwościami, aby uniemożliwić np. Brytyjczykom podsłuchiwanie ich. Protoplaści routera rozwijali się w bardzo szybkim tempie.
Gwiazda Hollywood i patent na zdalny system sterowania
Później przyszedł czas Hedy Lamarr, gwiazdy Hollywood o wszechstronnych talentach. Lamarr, była bardzo bystrą, zmysłową i pomysłową kobietą, o szerokim wachlarzu zainteresowań. To dzięki niej zawdzięczamy dalszy rozwój tej wybitnej technologii, routera, sieci bezprzewodowej itd. Swój wkład w rozwój historii powstania Wi-Fi rozwijała razem z awangardowym kompozytorem George'em Antheilem, który określał siebie mianem „złego chłopca muzyki”. Lamarr znała się zarówno na technologii radiowej, jak i przemyśle zbrojeniowy. Wiedziała, że używane przez wojsko torpedy, choć są skuteczną bronią, to jednak bardzo podatną na wykrycie, jak i sabotaż sygnałów radiowych, używanych do ich sterowania. Wpadła na pomysł wykorzystania wielu, zmieniających się częstotliwości, aby utrudnić sabotaż sygnału przez wroga, i określiła to mianem “przeskakiwania częstotliwości”. Jest to wczesny przykład tego, co jest obecnie znane nam, jako “rozpraszanie widma”. Co ciekawe, kompozytor Antheil miał duże doświadczenie w synchronizacji pianin lub pianol.
Oboje zainspirowali się tym, aby opracować tajny system komunikacji do zdalnego sterowania torpedami, oparty na mechanizmie przeskoku częstotliwości, który przełączał się między 88 różnymi częstotliwościami. W 1942 roku otrzymali patent na ten system. Jednak amerykańska marynarka wojenna nie była entuzjastycznie nastawiona do proponowanego przez tych dwóch geniuszy urządzenia i wykorzystania ich systemu. Dopiero znacznie później, po wygaśnięciu pierwotnego patentu, ktoś ostatecznie wykorzystał ten wspaniały wynalazek, jednak szkoda, że do celów wojskowych. W 1997 roku Electronic Frontier Foundation (EFF) przyznała Lamarr (zmarła w 2000 roku) i Antheil (pośmiertnie) nagrodę Pioneer Award za pionierski wkład i rozwój technologii, która stała się kluczowym elementem dzisiejszych systemów do bezprzewodowego wysyłania danych.
ALOHAnet
Radio pakietowe to technologia komunikacji radiowej, która przesyła dane w postaci pakietów. Pierwsza pakietowa sieć radiowa została opracowana na Uniwersytecie Hawajskim w 1971 roku. ALOHAnet połączył siedem kampusów na czterech różnych wyspach, zapewniając, że wszystkie mogą komunikować się ze sobą za pośrednictwem centralnego komputera znajdującego się na wyspie Oahu. Na czele grupy, która stworzyła sieć, stał profesor Norman Abramson. Następnie, co było do przewidzenia, projektem ALOHAnet zainteresowało się amerykańskie wojsko i agencja DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency), które chciały opracować wiele sieci opartych na radiu pakietowym, między innymi do taktycznej komunikacji polowej.
Co ciekawe, w tym samym czasie amerykańska agencja DARPA rozwijała swój własny projekt pod nazwą “ARPANET”, obecnie znany jako protoplasta dzisiejszego, znanego nam Internetu. Sieci radiowe w pakietach zyskały również popularność na rynku prywatnym, ale nigdy nie odniosły sukcesu komercyjnego - prędkość transmisji była zbyt niska, koszty zbyt wysokie, a wybór zbyt mały. Wielu producentów zdecydowało się na kablową technologię Ethernet, która była dostępna od wczesnych lat 80., zamiast powolnej i drogiej transmisji pakietowej. Wkrótce jednak, pojawiły się zupełnie nowe możliwości korzystania z sieci bezprzewodowej.
Pasma śmieci
W 1985 roku FCC, władze telekomunikacyjne Stanów Zjednoczonych, postanowiły udostępnić trzy pasma częstotliwości w paśmie bezprzewodowym do użytku bez konieczności posiadania odpowiedniej licencji. Te pasma, nazywane również „pasmami śmieci”, to 900 MHz, 2,4 GHz i 5,8 GHz. Pasma te były już używane między innymi w kuchenkach mikrofalowych, które gotują żywność za pomocą fal radiowych. Warunkiem wykorzystania tych pasm do celów komunikacyjnych była zatem możliwość obejścia zakłóceń powodowanych przez inny sprzęt wykorzystujący technologię “widma rozpraszanego” - np. przeskok częstotliwości. Sprzedawcy szybko zaczęli opracowywać własne, autorskie rozwiązania, które komunikowały się przy użyciu tych “śmieciowych” częstotliwości. Podczas gdy niektóre z nich działały dobrze, samodzielnie, oczywistą słabością był brak komunikacji między wszystkimi wynalezionymi rozwiązaniami.
Standaryzacja
Dlatego dostawcy powoli zaczęli dostrzegać potrzebę wspólnego standardu bezprzewodowego, podobnie jak Ethernet stał się odnoszącym sukcesy standardem branżowym dla przewodowej komunikacji sieciowej. Komitet organizacji Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE) opracowuje standard Ethernet, dlatego sprzedawcy skontaktowali się z IEEE w celu omówienia możliwości utworzenia zupełnie nowego komitetu normalizacyjnego dla komunikacji bezprzewodowej. Nowy komitet rozpoczął pracę w 1990 roku pod chwytliwą nazwą “802.11”. Numer ten pozostaje częścią nazwy każdego standardu wydawanego przez komitet.
Komitet ostatecznie zgodził się i opublikował pierwszy z tych standardów w 1997 roku. Pierwszy standard “802.11” wykorzystywał “przeskok” częstotliwości i zapewniał przepustowość 2 megabitów na sekundę. Nowe i ulepszone wersje standardu pojawiały się dość szybko, dzięki czemu rozwój standardu nabierał tempa w następnych latach. W nowszych standardach sekwencja bezpośrednia - inna technologia widma rozpraszanego - również zastąpiła “przeskok” częstotliwości.
Powstanie standardu „Wi-Fi”
Normy techniczne to w zasadzie obszerne dokumenty, których nikt nie lubi czytać - mowa oczywiście o użytkownikach sieci. Kiedy ludzie zaczynają wdrażać te standardy, często interpretują je w różny sposób. Tak też się stało w przypadku standardu “802.11”. Dlatego w 1999 roku sześciu głównych dostawców internetu założyło nowy sojusz (branżowy), w celu poprawy wzajemnej kompatybilności. Nowo powstała umowa pomiędzy gigantami, a raczej wspomniany wcześniej sojusz, miał wielki cel, ale potrzebował nazwy, którą można było uznać i kojarzyć z powstałym standardem, a jednocześnie, by nazwa ta była promowana przez inne firmy i znana przez ludzi na całym świecie. Zatrudnili więc konsultantów do spraw promocji nowej nazwy, która miała stać się niejako marką samą w sobie. Konsultanci mieli jedno zadanie - znaleźć nazwę dla nowego standardu, która byłaby bardziej chwytliwa niż “IEEE 802.11b Direct Sequence”.
Konsultanci zaproponowali wdzięczną w wymowie nazwę "Wi-Fi" - riff na słowo "hi-fi", zapożyczony ze świata muzyki. Nazwa ta nie była i nigdy nie miała być żadnym akronimem ani skrótem. Nazwa “Wi-Fi” nie jest więc skrótem od czegoś, pomimo sporadycznych nieudanych prób i starań wprowadzenia takich terminów jak np. „bezprzewodowa wierność”. Nazwa lub termin „Wi-Fi”, było na tyle proste i łatwe w wymowie, że szybko przyjęła się na rynku i w niezmienionej formie pozostała do dziś. Nowe stowarzyszenie branżowe, wcześniej wspomniany sojusz pomiędzy sześcioma gigantami rynku, nazwano “Wi-Fi Alliance”. Do dziś, do tego sojuszu, przynależą setki dostawców technologii. Sojusz promuje technologię bezprzewodową, chroni „Wi-Fi” jako markę i pieczęć zatwierdzenia oraz certyfikuje produkty bezprzewodowe. Jednak jeśli chodzi o opracowywanie nowych standardów, komisja “IEEE 802.11” nadal sprawuje nad tym władzę.
Coś co jest przenośne, a często i mobilne, staje się z góry uznawane za bezprzewodowe. Apple, ze swoim “iBook”, jako pierwszy wprowadził Wi-Fi w laptopie przeznaczonym dla zwykłych użytkowników. Następna była Nokia, ze swoim modelem “9500 Communicator” - był jednym z pierwszych telefonów komórkowych z certyfikatem Wi-Fi. W 1999 roku Apple przedstawił “iBook G3”, który stał się pierwszym laptopem ze zintegrowanym układem Wi-Fi stworzonym dla konsumentów. Kultowy laptop miał charakterystyczny kształt i kolory, które kojarzyły się ludziom z akcesoriami dla lalek Barbie, jak i deskami sedesowymi.
Wkrótce pojawiły się laptopy z Wi-Fi, a pierwsze telefony komórkowe z certyfikatem “Wi-Fi Alliance” zostały wprowadzone w 2004 roku. Jednym z najwcześniejszych modeli była wspomniana Nokia 9500 Communicator. Od czasu iBooka, liczba połączonych ze sobą lub siecią urządzeń i gadżetów gwałtownie wzrosła, a Wi-Fi stało się najpopularniejszym sposobem łączenia ich. W 2015 roku komitet “802.11” stworzył serię krótkich filmów na YouTube z okazji świętowania swojego 25-lecia. W filmie, członek komitetu Dave Bagby wyjaśnia, jak niskie było zainteresowanie łącznością bezprzewodową, kiedy po raz pierwszy zaczęli pracować nad jednym standardem. Ujawnia również, co według niego było najważniejszym czynnikiem sukcesu - jeśli macie czas, warto go znaleźć w sieci i obejrzeć w formie ciekawostki.
Routery - jak działa router?
Jak sama nazwa wskazuje, urządzenie to ma za zadanie, kierować, łączyć ruch w sieci lokalnej (LAN) lub internetowej. Router jest także urządzeniem przeznaczonym do odbioru, analizy i wysyłania przychodzących pakietów danych do innej sieci. Może być również używany do konwertowania pakietów na inny interfejs sieciowy, odrzucania ich i wykonywania innych działań związanych z siecią.
Możliwości routera
Router oferuje znacznie więcej, daje dużo większe możliwości niż inne urządzenia sieciowe takie jak huby lub switche (przełączniki sieciowe), które są zdolne jedynie do wykonywania podstawowych funkcji sieciowych. Na przykład switche lub huby mogą przesyłać dane między komputerami lub urządzeniami sieciowymi, ale nie analizują ani nie robią nic z przesłanymi danymi. Natomiast routery mogą analizować dane przesyłane przez sieć, zmienić sposób ich odbioru i wysyłać je do innej sieci lub przez inną sieć. Na przykład routery są powszechnie używane w sieciach domowych do współdzielenia jednego połączenia internetowego między wieloma komputerami lub innymi urządzeniami, takimi jak tablety, smartfony, smart tv, inteligentnymi urządzeniami i rozwiązaniami (np. pralkami, lodówkami i całymi zestawami do obsługi smart domów), a nawet zegarkami typu smartwatch.
Na przykładzie sieci domowej, gdzie istnieją dwa różne typy routerów - router i router bezprzewodowy - router umożliwia wszystkim komputerom i innym urządzeniom sieciowym dostęp do Internetu. Router bezprzewodowy umożliwia laptopowi bezprzewodowe połączenie z siecią domową i dostęp do Internetu. Poniżej znajduje się kilka dodatkowych przykładów różnych typów routerów używanych w dużej sieci.
Przykładowe typy routerów
Routery bezprzewodowe (Wi-Fi) - urządzenia te zapewniają dostęp do Wi-Fi takim urządzeniom jak smartfony, laptopy i innych urządzeń, które posiadają funkcję i możliwość łączenia się do sieci Wi-Fi. Mogą również zapewniać standardowy routing Ethernet dla niewielkiej liczby przewodowych urządzeń sieciowych. Niektóre routery bezprzewodowe Wi-Fi mogą działać jako urządzenie 2w1 - są połączeniem routera i modemu - konwertując przychodzący sygnał szerokopasmowy od usługodawcy internetowego.
Brouter - w skrócie router mostkowy, brouter to urządzenie sieciowe, które służy zarówno jako most, jak i router.
Rdzeniowy router - jest to router w sieci komputerowej, łącząc dane połączenia w sieci, ale nie między sieciami.
Wirtualny router - jest routerem zapasowym, wykorzystywanym w konfiguracji VRRP.
Jak daleko może sięgać router bezprzewodowy?
Typowy zasięg routera bezprzewodowego wynosi około 45 metrów, gdy połączenie jest w pomieszczeniu i do nawet 90 metrów na zewnątrz - wszystko zależy od siły sygnału, wbudowanej lub zewnętrznej anteny. Mając to na uwadze, przeszkody, takie jak ściany i inne obiekty, mogą zmniejszyć zasięg w pomieszczeniach do 75% maksymalnej odległości lub nawet osiągnąć jeszcze mniej.
Routery - poradnik kupującego
W przypadku routerów, mamy ograniczony wybór tylko jednego z dwóch typów urządzeń - routera przewodowego, jak i bezprzewodowego (wliczając w to modem przenośny). Oczywiście, mowa tu jedynie o zastosowaniu domowym - nada się także do zastosowań w małych firmach i przedsiębiorstwach. Poniżej przedstawiamy kilka ciekawych funkcji, możliwości i elementów, które warto wziąć pod uwagę przed zakupem domowego/firmowego routera.
Routery bezprzewodowe
Routery bezprzewodowe odbierają sygnały z modemu i udostępniają połączenie internetowe kompatybilnym urządzeniom za pośrednictwem sieci Wi-Fi. Najpopularniejszym sposobem łączenia się z siecią bezprzewodową jest komputer stacjonarny wyposażony w wbudowaną antenę, która pomagają wzmocnić sygnał. Router z modemem Wi-Fi to wygodne urządzenie, które odbiera sygnał ISP i zamienia go w sieć, oszczędzając miejsce i znacznie upraszczając konfigurację. Wybierając router, weź pod uwagę obszar zasięgu oraz typy i liczbę urządzeń, które będą łączyć się z siecią bezprzewodową.
Routery bezprzewodowe zapewniają wolność od kabli
Przenośny router Wi-Fi odbiera sygnały 3G, 4G lub 5G od operatorów komórkowych i współużytkuje połączenie internetowe z kilkoma urządzeniami bezprzewodowo, oferując bezpieczny dostęp, gdy jesteś poza biurem lub domową siecią Wi-Fi. Wszystkie routery bezprzewodowe generują pasma częstotliwości Wi-Fi do wysyłania i odbierania danych z podłączonych urządzeń bez użycia przewodów. Pasmo 2,4 GHz działa na niskich częstotliwościach i zapewnia duży zasięg, dzięki zdolności do “penetracji” ścian, podłóg i sufitów. Jest odpowiedni dla każdego, kto chce za jego pomocą (a raczej urządzeń) surfować po Internecie i łączyć się z platformami mediów społecznościowych, takimi jak Twitter, Instagram i Facebook. Pasmo 5 GHz, dostępne w większości nowoczesnych routerów bezprzewodowych, zapewnia wysoką przepustowość i brak opóźnień podczas przesyłania strumieniowego z serwisów filmowych (np. HBO GO, Netflix) lub gier za pośrednictwem usług takich jak np. Xbox Live. Routery dwuzakresowe umożliwiają dedykowanie określonego pasma dla określonych urządzeń i aplikacji w celu zmniejszenia obciążenia. Trójpasmowe routery bezprzewodowe są wyposażone w jedno radio pracujące z częstotliwością 2,4 GHz i dwa z częstotliwością 5 GHz, co jest odpowiednie dla sieci z wieloma urządzeniami, gdzie każde z nich walczy o jak największą przepustowość.
Protokoły bezprzewodowe zapewniają specjalne funkcje zapewniające lepszą kontrolę nad siecią
Najpopularniejsza technologia w sieciach bezprzewodowych, 802.11ac (Wi-Fi 5), umożliwia teoretyczną szybkość przesyłania danych do 6,9 Gb/s w paśmie 5 GHz, zapewniając płynne działanie sieci. Protokół wykorzystuje technologię “Multi-User Multiple Input Multiple Output” (MU-MIMO), która obsługuje kilka anten do wysyłania i odbierania danych w celu zwiększenia wydajności. “Beamforming” zapewnia automatyczne sterowanie pasmem, dzięki czemu routery bezprzewodowe mogą wybrać najbardziej wydajne pasmo w oparciu o ruch w sieci, zasięg i dostępność. Protokół bezprzewodowy 802.11ax (Wi-Fi 6 lub High Efficiency) obsługuje wielodostęp z ortogonalnym podziałem częstotliwości (OFDMA), który umożliwia jednoczesne współdzielenie kanału przez maksymalnie 30 użytkowników. Zarówno protokoły 802.11ac, jak i 802.11ax są wstecznie kompatybilne z urządzeniami korzystającymi z radiotelefonów Wi-Fi 802.11a / b / g / n, co zapewnia elastyczność.
Większa mobilność za pomocą przedłużaczy Wi-Fi i urządzeń typu “mesh”
Jeżeli moc routera nie jest wystarczająca, zwłaszcza w dużym domu, gdzie chcemy by sygnał z jednego miejsca, był tak samo silny w każdym innym pomieszczeniu czy na piętrze, użyj bezprzewodowego przedłużacza zasięgu, aby wyeliminować martwe strefy Wi-Fi (bez konieczności instalacji długich kabli). Urządzenia te przyjmują nazwę sieci, rozgłaszaną przez routery bezprzewodowe, w celu zapewnienia nieprzerwanych połączeń, gdy użytkownicy przechodzą z jednego pokoju do drugiego, na niższym/wyższym piętrze w domu.
Dodatkowe funkcje
Routery bezprzewodowe z jednym lub większą liczbą portów 10/100/1000 Gigabit Ethernet umożliwiają bezproblemową łączność z komputerami stacjonarnymi, urządzeniami sieciowej pamięci masowej (NAS) i koncentratorami automatyzacji, jednocześnie umożliwiając szybki transfer dużych plików. Wbudowany port USB, pozwala na podłączenie zewnętrznego dysku twardego, pendrive'ów lub drukarki i udostępnianie jej w sieci. Z kolei routery z wymiennymi antenami ułatwiają dostosowanie urządzenia, do rosnących wymagań użytkownika w dzisiejszym świecie.
Domowe routery bezprzewodowe, umożliwiają bezprzewodowe łączenie wielu urządzeń w sieć w celu udostępniania zasobów i uzyskiwania dostępu do Internetu. Przykłady niektórych urządzeń, które można podłączyć do sieci, obejmują komputery stacjonarne, notebooki, zewnętrzne dyski twarde, urządzenia PDA, samodzielne lub kompleksowe kopiarki, faksy, drukarki, odtwarzacze multimedialne, urządzenia rozrywkowe, smartfony, tablety, smartwatche, smart TV i nie tylko.
Jeśli skonfigurujesz sieć tak, aby była w 100% bezprzewodowa, musisz upewnić się, że każde urządzenie, które chcesz dodać do sieci, ma zainstalowaną kartę sieci bezprzewodowej, w przeciwnym razie nie będzie miało możliwości uzyskania dostępu do sieci. Po skonfigurowaniu sieci i wszystkich urządzeń, będziesz mógł udostępniać między nimi pliki i przeglądać zasoby w sieci.
Znaczenie bezpieczeństwa w przypadku routerów sieci bezprzewodowej
Bezpieczeństwo jest szczególnie ważne podczas korzystania z sieci bezprzewodowej. Zasadniczo każdy w zasięgu Twojej sieci, który ma odpowiedni sprzęt, może uzyskać do niej dostęp, jeśli nie masz odpowiednio zabezpieczonej sieci - np. nie ustawiłeś hasła albo zrobiłeś to, ale okazało się na tyle słabe, że ktoś najzwyczajniej w świecie zgadł je. Dlatego zalecamy routery, które oferują dodatkowe funkcje bezpieczeństwa, takie jak filtrowanie adresów WEC lub MAC. Są to unikalne identyfikatory sprzętu, które nadaje się każdemu urządzeniu sieciowemu, dając lub raczej tworząc jego własną cyfrową tożsamość.
WEP lub Wireless Encryption Protocol to kolejny sposób identyfikacji urządzeń sieciowych. Ustanawia klucz współdzielony między punktem dostępu a klientami, używając klucza do szyfrowania i deszyfrowania danych przesyłanych między nimi. To wystarczające zabezpieczenie dla większości zastosowań w sieci domowej.
Routery Mi-Fi charakteryzują się kompaktową konstrukcją, która zapewnia jeszcze większą przenośność i mobilność
Routery/modemy Mi-Fi są dostępne w naprawdę kompaktowych, żeby nie napisać mikroskopijnych wersjach, co czyni je naprawdę przenośnym i wygodnym urządzeniem, zwłaszcza jeśli musisz dużo podróżować. Te “routero-modemy” zasilane są przez kabel i port USB, ale posiadają także własne akumulatory, które powinny wystarczyć na przynajmniej kilka godzin pracy - w zależności od ilości podłączonych urządzeń i aktywności w sieci. Przenośny router Mi-Fi włączasz jak każde urządzenie elektroniczne, podłączasz do niego laptop, telefon, tablet, smartfon lub inne urządzenie mobilne, wkładasz w kieszeń, plecak lub torbę i idziesz. To takie proste.
